Өвлийн өдөр нар гялайн цасан гялбалзаж, жавар тачигнаж байвч өвөлжөөн дээр дулаахан. Өглөөнөөс нар хүүшилж, хүүшилж сая л өвөлжөөндөө тухалсан хэдэн гэрийн дээр тусаж байгаа нь энэ.

Хойд уулын асгатай энгэр,оройгоор нь эмжин сэрвийлдэх цантай модонд аль найман цагаас эхлэн туссан наран бага үдэд л нэг юм өвөлжөөн дээр буух нь арай л аажуу мэт. Ёстой л нөгөө “Өглөөн жингээр униартаж л байдаг, өдөр дунд нь суунаглаж л байдаг” гэсэн домогт магтаалын мөр өөрийн эрхгүй санаанд буух мэт. Өвөлжөөнөөс гарсан нарийн жимээр үхэр сүрэг гилээд орхисон тэр л газраа наранд ээн цувралдан зогсжээ. Айлуудын доод хөлөөр урсах горхиноос тас нясхийн мөс дуугарч халиа гүйн уур манан савсана. Хонин сүрэг баарцаглан өвөлжөөнөөс гарч хоньчин эр замдаа нарлан зогссон үхрийг цааш нь хөдөлгөлөө.

Айлуудын тооноор уур савсаж, хүн хар олонтой бөгөөд хотын дугаартай хоёр ч дунд гарын жийп машин ирж хоносон бололтой зогсоно. Өвлийн эхэн сар гарч эдний хот айл идэшээ хийж байгаа аж. Цав цагаан хоёр ч үхэр арьсан дээрээ дэлгээтэй харагдаж, эхнэр хүүхнүүд түмпэн сав барин гүйлдэж гэдэс арилгаж харагдана. Энэ жилийн идэш тарган ажээ. Шаазгай шаван шагширалдаж, дэлгэн загсаах ширний цөвдөл түүн бужигналдана. Хот айлын гурван нохой, дэлүү хээл зэрэгт цатгалдан аахилж хоол руу нь зориглон ойртох гэсэн хэрээг хар хурхийн хөөх нь омогтой ажуу.

Хот, хөдөөний хүүхнүүд шавиагаа ханатал сум аймаг, нийслэлийн хов базан жиг жуг гэлцэн биесээ нудралцаж элгээ хөштөл инээлдэн түмпэнтэй гэдэс тойрон сууцгаах нь нөгөө шагширалдах шаазгайнаас ялгарах юмгүй. Айлуудын тогоон дээр тарган мах, үхрийн гэдэс чанагдаж халамцуу эрчүүд гарч орон хөл хөнгөн гүйлдсээр их үд болголоо. Хот айлын өвөлжөөн дээр ийн ажгуу.

 

Ж.Сандагдорж