Ээжтэйгээ утсаар ярьж байтал удахгүй гүүгээ уяна, аав чинь гүүн зэл унаганы ногтоо авахаар өвөлжөөн дээрх байшин руугаа явсан гэдэг юм. Энэхэн ахуйд айрагны үнэр сэн татаж, арааны шүлс асгараад ирэх нь тэр. Хичнээн ч удаа аавыгаа дагаж тэрэгний хөх буурал морьтойгоо Гозгорынхоо өвөлжөөг зорилоо доо. Хуучин муу амбаарынхаа үүдэнд тэрэгний буурлаа хантайрч орхиод түрүү жилийн цаснаар авчирч хийсэн гүүн зэлээ гарган сунган татахад зун, намрын бороо цасанд зулгагдсан гүүн зэл хатан үгдэршиж тэнийж өгөхгүй зовооно. Эрчилж, эвэршиж мушгирсан бүдүүн суран зэлийг аав хэд сайхан халтал Аав, ээж минь гүүгээ уяна гэх сургаар… нь мушгиад тэнийлгэх нь бахтай сан. Цаханд өлгөөтэй баахан ногт чөдрийг нэг нэгээр нь авч үзэж “Аа энэ чинь ороо хүрэнгийн унаганы ногт байна. Улжаа нь тасарчихаж, энийг ийш нь тавьчихъя. За энэ жил төчнөөн шинэ байдсан гүү зэлэнд орж байгаа.

Богоч хэрэг болно, энэ муу өрөөл ч хэргээ баржээ. Энэ чөдөр харин сур сайтай. Сумыг нь сольчиход болоод явчихна. Эмнэг гүүнд хэдэн өдөр хойшилдоод (хойд хоёр хөлийг нь чөдөрлөх) өгөхөд ч сагагийг нь тас аваад номонд нь оруулах нь тэр. Энэ ногт мөн ч олон амьтны уруулыг цорводож номхруулсан” гээд ярьж, хоёул морин тэргэндээ гүүн зэлээ, айрагныхаа хөхүүрийг, чөдөр ногт, бугуйл, мөн гадас мунаа ачаад хөдөлдөг сөн. Бүдүүн Суурь (Могойн Батсуурь) дарга жил бүр Архангайн Хотонтоос айрагны хөрөнгө авч хамгийн түрүүнд ёс мэт манайд авчирч өгнө. “Хөшөөтийн голд Ноовынд, хойшоо Нарангийн голд Насанбуянгийнд өгөхөд тэгээд л Хишиг-Өндөр айрагтайгаа золгоно гээд хүд хүд инээж, гүүгээ уясны дараа зориуд айраг шалгах нэрээр ирж, хоймор дүүргэж суугаад таатай нь аргагүй хул хулаар залгилж суудаг сан. Өнөөдөр (06.10) цагаан нохой өдөр. Гол усныхан минь гүүгээ барьж, зарим нэг нь ууган унаганд ногт зүүж ёсыг үйлдэнэ. Ээ дээ, гүүгээ уяхад хөндийн салхинаас ч айраг амтагдаад мөн ч шимтэй сэн.