Ойрд сонгууль гээд бужигнаантай, дээрээс нь нийгмийн хар бараан мэдээллүүд цутгасан өдрүүд үргэлжилж байна. Амьдралын ийм ажин түжин үед үүлэн чөлөөний нар шиг элбэрэл хайр, ариун гэгээн зүйлийг мэдрэх жаргал байдаг юм байна.

Өчигдөр том охины минь төрсөн өдөр тохиолоо. 2010 онд охиноо төрснийх нь намар Хөшөөтийн голынхоо бурхны номтой Найнаа гэж хүндэтгэлт хүмүүнд адислуулсан юм. Найнаа төрсөн өдрөөр нь төрсөн газарт нь очиж, идээ будааны дээж өргөж байгаарай гэж хэлсэн. Тэр ёсоор жил бүрийн зургадугаар сарын 25-нд Эх нялхаст, эх үрийн элбэрэлт хөшөөнд очиж хүндэтгэл үзүүлдэг уламжлал нэгэнт тогтсон юм.

Өчигдөр дөрвүүлээ очлоо. Эргэн тойрон нэг их сайхан гэгээн гэрэлтэй хүмүүс. “Манай хүн амаржчихлаа. Хүүтэй, охинтой боллоо” гээд хөдөө суугаа ижий аав, эмээ өвөө рүүгээ ярьж буй залуучууд. Нялх охиноо төрөхийг нь хүлээн Эх нялхсын гадаа санаа нь зовсон байдалтай хөлсөө шударч суугаа ээж, аав. Эсэн мэнд амаржлаа гэхийг нь дуулаад царай нь гэрэлтэн тэрүүхэндээ тэвдэж ядаж буй дүр байдал. Амьдралын аз жаргал бялхсан зургийг хааяа ч болов мэдэрч баймаар юм байна шүү гэж эрхгүй санагдсан. Алчуур зангидсан бүсгүй, өлгийтэй улаан цурав үрийнхээ царайг аавд нь цонхоор харуулж буй нь. “Миний хүү эндээ байж бай, аав нь шөлийг нь аваад ирье” гээд хөлс алгадан гүйж байгаа хүн. Амьдралын жирийн л нэг өдөр, Эх нялхасын гадаа мөнхөд давтагдах агшин.

Гэвч энэ бүхнийг заримдаа бид анзаардаггүй, ийм орчноос алсраад сэтгэлийн хүйтрэлд автсан шиг санагдах юм. “Чи бид хоёр хөөрхөн охинтой боллоо” гэсэн мессэж ханиасаа аваад энэ л элбэрэлт хөшөөний дэргэдүүр гүйхэд хөл минь газар хүрэхгүй агаарт яваад байж билээ. 14 жилийн өмнөх тэр агшнаа бодоод хоёр охинтойгоо, ханьтайгаа дөрвүүлээ ойрхон дэлгүүрээс нэг нэг марожин аваад гэрээдээ алхахад амьдрал ийм сайхан билүү гэж бодогдоод л байсан.