Монгол-Японы Утга зохиолын нийгэмлэгээс зохион байгуулж буй “Шиба Рёотаро ба Монгол” эрдэм шинжилгээний хурал МУИС-ийн I байрны эрдмийн өргөөнд боллоо. Тус хуралд оролцож буй Монголын тухай олон сонирхолтой эрдэм шинжилгээний бүтээл, ном зохиол туурвисан монголч эрдэмтэн, Ази тивийн хүндэт профессор Койбүчи Шиничитэй цөөн хором ярилцлаа.

---

-Та өнөөдрийн хуралд илтгэл тавилаа. Таны илтгэлийн сэдэв “Монголд хайртай зохиолч Шиба Рёотаро” гэсэн байлаа. Энэ талаар дэлгэрүүлэхгүй юу?

-Өнөөдрийн эрдэм шинжилгээний хуралд оролцож илтгэл тавьсандаа туйлын баяртай байна.

Японы зохиолч Шиба Рёотаро Монголд их хайртай хүн байсан. Монголын олон залуу эрдэмтэн Шиба Рёотарогийн эрдэм шинжилгээний хуралд олноор оролцож, түүний амьдрал, уран бүтээлийг шинжлэх ухааны үүднээс олон талаас нь судалж, хэлэлцүүлэг өрнүүлж байгаад би хувьдаа их талархаж байна.

Монголчууд япон хүнд элэгтэй, хүндэлдэг шиг япон хүмүүс мөн адил монголчуудад дуртай. Миний бодлоор монгол хүмүүстэй уулзаж ярилцахад япон хүнд байдаггүй нэг сайхан дотно, бүүр тэдэнд хүнийг татдаг увдис байдаг гэмээр. Тэгэхээр бие даасан судалгааны сэдэв болж байна. Монголчууд биеэ даах, амьдрах ухааныг сурсан ард түмэн. Монголчуудын өөрсдөө бие дааж амьдрах ухаан эртнээс улбаатай.

Японы зохиолч Шиба Рёотаро бүр дайны өмнөөс Осакагийн их сургуульд монгол хэл сурсан. Хүүхэд байхаасаа Монголын тал нутгийг сонирхож байсан. 1973 онд Монголд ирээд “Монголд аялсан тэмдэглэл”, “Тал нутгийн тэмдэглэл” бүтээлээ бичиж байсан. Үүнийг уншаад Монголд татагдсан япон хүмүүсийн тоо их болсон. Шиба Рёотаро гуай “Миний зохиолч болсон нь монгол хэл сурсны ач” гэснийг би мартдаггүй. Мөн монгол хэлийг сайн сурснаар япон хэлээ ч сайн сурч, ертөнцийг үзэх үзлийг монголчуудаас сурч авсан гэдэг. Жижгээр дамжуулж томыг, цөөнөөр дамжуулж олныг харах тэр өнцгийг суулгасан гэдэг. Шиба гуайн энэ мессэжийг би оюутнууддаа үргэлж хэлж ярьж ирсэн.

 

Ц.Отгонсүрэн