Энэ бол Канадын эмэгтэй зохиолч Маргарет Этвүүдийн “дистопи роман” хэмээх төрлийн зохиол юм. Ийм зохиолын үйл явдал ойрын ирээдүйд болж, зохиол өрнөж байгаа ертөнцийн үйл явдал сөрөг тал руугаа өөрчлөгдөж буй талаар ихэвчлэн өгүүлдэг байна. Шивэгчний үйл явдал Гилеедийн Бүгд Найрамдах Улсад өрнөнө. Энэ нь Америкийн нутаг дэвсгэр дээрх орон юм. Тэнд цэргийн дэглэм тогтож, шашны хэт урсгал ноёлжээ. Ийм болохын тулд мэдээж ихээхэн хэмжээний дайн хийж цацраг идэвхт бодист байгаль орчин бохирдов. Хүмүүсийн ихэнх нь төрөх чадвараа алдаж хэвийн өндгөвчтэй бүсгүйчүүд ховордсон. Өндгөвч нь зүгээр бүсгүйчүүдийг улс гүрний нандин хөрөнгө хэмээн үзэж шагай дээр нь тамга дарна. Тэгээд хөгшин дарангуйлагч, захирагч нарт хүүхэд төрүүлэх үүрэгтэйгээр хуваарилан тараадаг болжээ. Тэр залуу бусгүйчүүдийг “шивэгчин” гэж нэрлэн тусгай сургалтад суулган бэлтгэнэ. Гол баатар залуу бусгүйг Фредийнх гэж дуудна. Энэ нь Фред хэмээх захирагчийн хүүхэн гэсэн утгатай. Залуу бүсгүй хуучин ямар жаргалтай эрх чөлөөтэй амьдарч байсан гуниглан дурсаж байдаг. Усны хувцастай голын эрэг дээр тэр олон харчуулын дунд юу ч болоогүй юм шиг байж яаж чадаж байсан юм бол оо гэхээс ухаан санаанд нь багтахгүй. Бас бааранд орж болдог байсан, ном уншдаг байсан, хөгжим сонсож утас ухаж цахим ертөнцөөр ханатлаа сэлгүүцэж байснаа бодохоос өөртөө ч үнэмшиж өгдөггүй. Архи ууж, тамхи татаж, хүсвэл хүссэн эртэйгээ сээтгэнэх чөлөөтэй байсан гэж бодохоос бараг тэр бодлоосоо ч аймаар. Бүх юм аажуухан эхэлсэн. Залуучууд хүмүүжилгүй байна, гадуур хүчирхийлэл замбараагаа алдлаа, шашин шүтэхээ болилоо гэсэн шүүмжлэл гарч л байдаг байв. Ах захаа мэдэхээ байлаа, архи тамхи их хэрэглэж байна,хөдөлмөр эрхлэхгүй байна, энэ бүгдийг засна гэсэн хөдөлгөөн байж л байдаг. Нийгэмд хатуу гар үгүйлэгдэж байна, эзэнтэй байх ёстой. Хуучин цагийн хаадын үед амьдарч байсан хүмүүс ерөөлтэй еэ гэж амьтай бүгд нь ярьдаг л байв. Энэ байх л ёстой зүйл гээд тоодоггүй л байж. Гэвч энэ бүхэн нэг л өглөө нийгмийн сайн сайхны төлөө гэсэн хувьсгалаар эхэлж үр дүн нь ийм хатуугийн хатуу дарангуйлал тогтжээ. Ард түмэн буюу гэрийн авгай нар хижээл насныхан, хөгшид дуу нэгтэйгээр хүлээн зөвшөөрөв. Залуучууд ч тэдний дайчид болж цалин цавагтай болж хөөрцөглөв. Нийгмийг захирагчид захирч, “Нүд” хэмээх нууц байгууллага, цэрэг,цагдаа бүрэн эзлэн авсан хойно хэдийнэ хожимдсон байлаа… Одоо бол тэр бүгдийг дурсахаас ч аймаар… Энэ ном яг л “Орвеллийн 1984” шиг санагдана. Юм буруугаар эргэвэл ямар хэцүү байдгийг бидэнд мэдрүүлэх мэт.

Ж.Сандагдорж