Миний таньж мэддэг хэд хэдэн хүн жижигхээн онлайн дэлгүүр ажиллуулдаг юм. Бүгд л өөр өөрийн гэсэн онцлог маягтай янз бүрийн бараа оруулж ирж борлуулдаг. Бараа бүтээгдэхүүн нь ч боломжийн зарагдаад байх шиг байдаг. Голдуухан л фэйсбүүкээр шууд лайв хийж байгаа харагдана. Айхтар үнэтэй биш, боломжийн үнээр бараагаа зарахаар худалдан авагчид ч дуртай. Харин нэг бэрх юм нь бараагаа авчрахад тээврийн зардал өсчих гээд хэцүүхэн бололтой юм ярьдаг. Өөр нэг сонин, бараг л хамаагүй ч юм уу гэж бодохоор дарамт байдаг нь ижил төстэй бараа оруулж ирж зардаг хүмүүс гэх. Барааны борлуулалт, мөнгөний эргэлтээ бодохоос гадна бас үйлчлүүлдэг хүмүүстээ хямдавтар, чанартай бараа худалдах гэхээр нөгөөдүүл нь энд тэндээс утасдаад, лайвынх нь доор элдэв янзын коммент бичээд байдаг гэнэ. “Чи муу яахаараа наад бараагаа хямдхан зараад байгаа юм. Адилхан үнээр зараач. Тэгэхгүй бол наад муу пэйжийг чинь хакердуулна, дэлгүүрийг чинь ч зүгээр байлгахгүй шүү” гэх мэтээр занаж, загнах энүүхэнд гэнэ.

Мэдээж төрөөс үзүүлдэг дарамт бол тусдаа асуудал шүү дээ. Төрийн дарамтыг бол ярих юм биш гэдгийг сошиалаар бизнес эрхлэгчид байнга ярьж бичдэг. За тэгээд бусадтай ижил үнээр зарах хэцүү, байх хэцүү болчихно. Хямд үнээр зараад эргэлтээ бодмоор байдаг. Үнэтэй гэхээр эргэлт нь тэр хэрээр удаан болчихно. Уг нь өөрийгөө хамгаалж хууль цагдаа руу гомдол гаргадаг л юм байна лээ. Гэлээ гээд тоодоггүй шахуу. Бараг гомдол гаргаснаасаа эсэн юм болдог болохоор тэгсхийгээд орхидог бололтой юм.

Бизнесийн нэг дүрэм байдаг. Нэг удаа 30 хувийн ашиг хийснээс таван удаа 10 хувийн ашиг хий гэж. Харамсалтай нь Монголын нөхцөлд энэ хууль ерөөсөө хэрэггүй мэт л байдаг. Манай ихэнх бизнес урт хугацаандаа биш, нэг удаа л цөм хийх сонирхолтой байдаг нь салбар салбартаа их гай болдог л гэлцдэг юм билээ.